صفحه محصول - مبانی نظری و پیشینه تحقیقاتی اختلال شخصیت اسکیزوتایپی (فصل2)

قسمتی از متن فایل : 

‏فصل دوم
‏مبانی نظری و پیشینه تحقیقاتی
‏2-1- مقدمه
‏ملاک های تشخیصی DSM – IV – TP‏ برای اختلال شخصیت اسکیزوتایپی عبارتند از:
A‏. الگوی نافذ کمبودهای اجتماعی و بین فردی مشخص با احساس ناراحتی و کاهش توانائی برای روابط و نیز دگرگونی های شناختی و ادراکی و غرابت های رفتار که در اوائل بزرگسالی شروع شده و خود را در زمینه های گوناگون نشان می دهد و با پنج تا (یا بیشتر) از علائم زیر مشخص است:
‏1) عقاید انتساب (به استثناء هذیان های انتساب).
‏2) باورهای غریب و تفکر سحر آمیز که بر رفتار و شخصیت تاثیر گذاشته و با معیارهای فرهنگی بیمار هماهنگ نیست، مثل موهوم پرستی، نهان بینی، تله پاتی یا حس ششم.
‏3) تجربیات ادراکی غیر عادی از جمله اختلال های حسی بدنی.
‏4) تفکر و تکلم غریب (مثل ابهام، حاشیه پردازی، استعاره، رفتار مفرط یا کلیشه ای).
‏5) سوء ظن یا تفکر پارانوئید.
‏6. عاطفه نامتناسب یا محدود.
‏7) رفتار یا ظاهر غریب، خاص و غیر عادی.
‏8) غیر از بستگان درجه یک، دوست و محرمی ندارد.
‏9) اضطراب اجتماعی مفرط که با آشنایی کاهش نمی یابد و بیشتر با افکار پارانوئید مربوط است تا قضاوت منفی نسبت به خود.
B‏. منحصراً در جریان اسکیزوفرنی، اختلال خلقی یا خصوصیات روانپریشی، یک اختلال روانپریشی که به گونه دیگر طبقه بندی نشده اند ، یا اختلال نافذ مربوط به رشد دیده نشده و ناشی از آثار یک اختلال طبی عمومی نیست (کاپلان و سادوک، 2007، ص505).
‏برابر DSM_III_R‏ مشخصه اساسی اختلال شخصیت، تداوم یک الگوی فکری و رفتاری خاص است که با بیشتر افراد آن فرهنگ متفاوت است. مشکلات شخصیت حداقل باید در دو حوزه زیر وجود داشته باشد: افکار، هیجان ها، روابط بین فردی یا رفتارها. این افراد در بیشتر جنبه های زندگی اش در محل کار، مدرسه و منزل مشکلات شخصیتی را نشان می دهد ومشکلاتی که به خاطر اختلال شخصیت ایجاد شده اند بیمار را آشفته نماید یا در بیشتر موارد موجب بروز مشکلاتی در ارتباط با دیگران شود. این مشکلات اغلب در سنین نوجوانی آغاز و تا بزرگسالی ادامه می یابد و می توان گفت این اختلال به خاطر مصرف مواد و الکل وجود بیماری های دیگر به وجود نیامده است (ویگ،2007، ص18).
‏جنسیت عنصر مهمی است که در تحلیل های عاملی اسکیزوتیپی باید در نظر گرفته شود، چرا که این متغیر می تواند پاسخ های افراد به مقیاس های اسکیزوتیپی را تحت تاثیر قرار دهد (فوساتی و دیگران، 2003). والفرد Valfered
‏ و استراب estrab
‏ (1998) در تحلیل عاملی مقیاس STA3‏در نوجوانان، گزارش کردند که دختران نسبت به پسران در عامل تجارب ادراکی غیر معمول و تفکر سحر آمیز و هم چنین در عامل عقاید انتسابی و اضطراب اجتماعی، به طور معنی داری نمرات بالایی می گیرند ولی در عامل سوءظن تفاوت جنسیتی معنی دار وجود ندارد (محمدزاده،1384 ، ص26).
‏راوالینگر Ravalinger
‏ و دیگران (2001) هم در تحلیل عاملی STA‏ گزارش کرده اند که زنان در مقایسه با مردان در عامل های تفکر سحر آمیز و تجارب ادراکی غیر معمول نمرات بالایی کسب می کنند. در مقابل، در عامل ‏اندیشه پردازی پارانوئید هیچ نوع تفاوت جنسیتی گزارش نکردند.
‏راین Rain
‏ (1992) با به کارگیری SPQ Schizotypal personality questionnaire
‏ نشان داد که زنان نمرات بالایی در مقیاس های فرعی که علائم منفی اسکیزوتیپی را اندازه می گیرند به دست می آورند. به عبارت دیگر، مردان نمرات بالایی در عامل های بین فردی و آشفتگی