صفحه محصول - دانلود مقاله مسئولیت پذیری در مواقع استثنا: یک مطالعه اکتشافی از شیوه های حساب دهی در مراحل اولیه هم

دانلود مقاله مسئولیت پذیری در مواقع استثنا: یک مطالعه اکتشافی از شیوه های حساب دهی در مراحل اولیه همه گیری COVID-19 در ایتالیا

مقاله مسئولیت پذیری در مواقع استثنا: یک مطالعه اکتشافی از شیوه های حساب دهی در مراحل اولیه همه گیری COVID-19 در ایتالیا به زبان انگلیسی و یک مقاله علمی پژوهشی می باشد که در مجلات معتبر علمی خارجی به چاپ رسیده است و پژوهشگران و دانشجویان می توانند به عنوان یک منبع معتبر از آن استفاده نمایند. این مقاله مربوط به سال 2020 می باشد و یک مقاله جدید و به روز است.



زبان مقاله: انگلیسی

فرمت فایل: PDF

تعداد صفحه: 21 صفحه

سال انتشار: 2021



این مقاله به عنوان مقاله بیس جهت پژوهش های دیگر میتواند مورد استفاده قرار بگیرد.



فهرست:

معرفی
بررسی ادبیات
روش شناسی
یافته ها و مفاهیم
نتیجه
منابع



چکیده:
 هدف - هدف این مقاله بررسی نقش پاسخگویی در مواقع استثنایی است. رویه‌های حسابداری دولت ایتالیا با توجه به روش‌های متفاوتی که در آن وظایف مسئولیت‌پذیری برای اقدامات استثنایی انجام شده در مراحل اولیه شیوع همه‌گیری کووید-19 در اوایل سال 2020 انجام می‌شود، به طور انتقادی تحلیل می‌شود.
طراحی/روش‌شناسی/رویکرد – این مقاله از یک مطالعه موردی اکتشافی استفاده می‌کند. تجزیه و تحلیل موردی عمدتاً از داده‌های به‌دست‌آمده از اسناد در دسترس عموم است و دوره بین ۱ ژانویه تا ۷ اوت ۲۰۲۰ را پوشش می‌دهد.
یافته‌ها - این مقاله نشان می‌دهد که دولت ایتالیا از سبک‌های مختلف پاسخگویی (رد، اخراج، واکنشی، پیشگیرانه و مشارکتی) استفاده می‌کند. هر سبکی هم بر نحوه توجیه دولت و هم اینکه چگونه به دنبال ایجاد روابط متمایز با بازیگران اجتماعی بود، تأثیر گذاشت.
اصالت/ارزش – این مقاله از مفهوم «سبک‌های پاسخگویی» استفاده می‌کند تا به طور تجربی نشان دهد که چگونه یک چالش بی‌سابقه حاکمیت عمومی می‌تواند روندهای پاسخگویی گسترده‌تری را آشکار کند. این مقاله با روشن ساختن نحوه برخورد دولت ها با ابهام و عدم قطعیت در سیستم های پاسخگویی عمومی خود در زمان های فوق العاده، به تحقیقات پاسخگویی کمک می کند.
کلمات کلیدی پاسخگویی، ایتالیا، کووید-19، وضعیت استثنایی، سبک های پاسخگویی نوع مقاله مقاله پژوهشی



1. معرفی
 همه‌گیری کووید-19 منجر به یک بحران بهداشت جهانی شده است که همه جنبه‌های جامعه را تحت تأثیر قرار می‌دهد (سازمان بهداشت جهانی، 2020 a, b). سرعت گسترش جهانی این بیماری همه‌گیر باعث شده است که بسیاری از دولت‌های ملی وضعیت اضطراری را هم برای درک کامل وضعیت و هم برای محافظت از مردم اعلام کنند. با ادامه گسترش بیماری، این وضعیت اضطراری با اتخاذ تدابیر مختلف، از جمله محدودیت آزادی فردی، انحراف کالاها و خدمات، بسته شدن تأسیسات عمومی و خصوصی و استفاده از فناوری‌های نظارت انبوه (آرنس و فری، 2020؛ اندرو و همکاران، 2020؛ دی ویلیرز). و همکاران، 2020؛ Nemec و Spa cek، 2020. در حالی که آنها از نظر اجرای آنها متفاوت هستند، این اقدامات در چارچوب های قانونی اکثر دولت ها استثنایی هستند (Nay, 2020).

گسترش همه‌گیری کووید-19 نیازمند واکنش‌های فوری دولت‌های ملی است که در برخی مواقع، فرآیندهای مشورتی معمول را دور زده‌اند. با این حال، در حالی که مطالعات مسئولیت‌پذیری پیچیده‌تر شده‌اند، توجه کمی به نحوه شکل‌گیری (و همچنین شکل‌دهی) مسئولیت‌پذیری در زمان‌های بی‌نظیر مانند این‌ها شده است. این مقاله بر روی شیوه‌های حسابداری دولت ایتالیا در مراحل اولیه همه‌گیری کووید-19 (که توسط ارتباط بین مقامات دولتی و عموم مردم آشکار می‌شود) تمرکز دارد و به طور تجربی چگونگی ارتباط تکامل بیماری همه‌گیر با فرآیندهای مسئولیت‌پذیری در واکنش به ناگهانی را تحلیل می‌کند. ، چالش های متضاد و فوق العاده حاکمیت عمومی. در مواقع بحرانی، مانند شیوع کووید-19، ترتیبات حاکمیت عمومی نقش مهمی در توانایی دولت‌ها برای واکنش فوری برای مهار خسارات و همچنین بازیابی و بازسازی دارد. برای مثال، دولت‌ها موظفند گزینه‌های سیاستی و مدل‌های حکومتی را که سرمایه‌گذاری‌های تاب‌آوری مانند مراکز بهداشتی، ظرفیت آزمایش و سیستم‌های ردیابی و ردیابی را ترویج می‌کنند، رسمی و اجرا کنند. با این حال، مدل‌های حاکمیت ریسک و مدیریت بحران باید به زیرساخت‌های دیجیتال و مخازن داده‌های زنده برای شواهدی متکی باشند که می‌توانند نحوه رفتار مناطق، بخش‌ها یا افراد مختلف را روشن کنند و مقررات لازم را اجرا کنند. در عین حال، مقرراتی که از طریق رویه‌های سریع اتخاذ می‌شوند باید با سیستم‌های قانونی موجود مطابقت داشته باشند و باید مشمول بررسی‌های دقیق پس از اجرا شوند. این چالش‌ها اهمیت تعریف اصولی را نشان می‌دهند که گسترده‌تر از کارایی یا مقرون‌به‌صرفه هستند تا توانایی دولت‌ها برای حفظ ارزش‌های اصلی مانند شفافیت و برابری را در بر گیرند. بنابراین، درک چگونگی انجام وظایف مسئولیت‌پذیری در چنین مواقع استثنایی، پیامدهای مهمی برای درک پتانسیل و محدودیت‌های ترتیبات حاکمیت عمومی تعیین شده دارد. همه‌گیری COVID-19 نشان داده است که چگونه این فرآیندهای منطقی رفتار نسبت به خواسته‌های در حال ظهور سلامت، ایمنی و امنیت حساس‌تر شده‌اند.

در نتیجه، فرآیندهای جدید مسئولیت‌پذیری با هدف همسویی عملکرد سازمانی با گفتمان‌های اجتماعی گسترده‌تر دیده می‌شود (آرنز، 1996).