پاورپوینت فلسفه - درس ششم (pptx) 13 اسلاید
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید: 13 اسلاید
قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :
بنام خدا
فلسفه
درس ششم
گوهرهای اصیل و جاودانه
افلاطون در آتن و در یک خانواده متشخص آتنی در قرن پنجم قبل از میلاد(ق . م) متولد شد.
نام اصلی او آریستوکلس بوده و نام افلاطون بعدها به خاطر پیکر تنومندش به او داده شده است.
افلاطون در آغاز جوانی به مطالعه نقاشی و سرودن شعر پرداخت و در بیست سالگی با سقراط آشنا شد و به شاگردی او درآمد.
افلاطون در همه ی مباحث فلسفی خود از زبان سقراط، استاد خود سخن می گوید. لذا قهرمان داستان های فلسفی او سقراط است و این به جهت احترام خاصی است که برای استاد خود قائل بوده است.
سبک افلاطون در مباحث فلسفی، سبک «گفت و گوی عقلی» است که به «دیالکتیک» مشهور است و آن را از سقراط آموخته است. روش سقراط و افلاطون در مباحث فلسفی، دیالکتیک یا جدل یا گفت و گوی عقلی است.
افلاطون در آتن دانشگاهی به نام آکادمی بنیان نهاد و به تربیت شاگرد پرداخت که ارسطو بزرگترین شاگرد اوست.
افلاطون در دو رساله ی « تئتتوس و جمهوری » خود بیش از هرجای دیگر در باب شناسایی سخن گفته است.
در رساله ی تئتتوس به تفصیل، آراء نادرست درباره ی شناخت و معرفت را پیش می کشد و به انتقاد از آن ها می پردازد.
در رساله ی جمهوری سهمی را به بیان آراء خود درباره ی شرایط شناسایی حقیقی اختصاص داده است.
افلاطون در قرن چهارم ق . م در سن هشتاد سالگی دیده از جهان فروبست.
نظریه ی افلاطون برای رسیدن به شناسایی یقینی و معرفت حقیقی به « نظریه مثل» شهرت دارد که افلاطون آن را در کتاب « جمهوری» به کمک تمثیلی معروف به تمثیل غار بیان داشته است و شامل دو مرحله است:
1)معرفت حقیقی به وسیله ی حواس و ادراک حسی به دست نمی آید. زیرا حواس انسان خطاپذیرند. بلکه باید از ابزار عقل مدد جست. به این ترتیب اولین مشخصه ی معرفت حقیقی یعنی خطاناپذیر بودن با ابزار عقل تأمین می شود.
2)معرفت
یا شناخت حقیقی به موجودات عالم طبیعت تعلق نمی گیرد. زیرا موجودات عالم طبیعت پیوسته در حرکت و دگرگونی هستند. از این رو معرفت حقیقی را باید در جهانی برتر از طبیعت جست و جو کرد و به « مثل » تعلق می گیرد.
به این ترتیب دومین ویژگی معرفت حقیقی یعنی تعلق به امور پایدار با شناخت مثل تأمین می شود.
از دیدگاه افلاطون خطاناپذیر بودن معرفت حقیقی ضامن صحت و درستی آن است و تعلق به امور پایدار ضامن دوام و ثبات آن است.
از نظر افلاطون موجودات این جهان(جمادات، نباتات، حیوان و انسان) سایه های موجودات حقیقی هستند در عالم برتر از طبیعت (ماوراء الطبیعه) که افلاطون هریک از آن ها را «مثال« یا «ایده» و جمع آن ها را « مثل» نامیده است.
دلیل افلاطون بر وجود مثل این است که مثل مرجع حقیقی تصورات کلی ( کلیات) هستند.
قضایای «حسن انسان است »، «پروین انسان است» و «رضا انسان است» در محمول مشترک هستند، محمول (انسان) یک تصور کلی است و از دیدگاه افلاطون همه الفاظ کلی به یک موجود حقیقی در عالم مثل دلالت می کنند. تصور کلی انسان نیز به یک مثال انسان در عالم مثل دلالت می کند که حسن و پروین و رضا و همه ی انسانهای دیگر سایه و بدل او به حساب می آیند.
تصورات کلی عدالت، زیبایی، نیکی و... نیز همانند تصورات کلی دیگر دارای مرجع حقیقی در عالم مثل هستند.
مرجع حقیقی تصورات کلی را تنها با یک «سیر عقلانی» می توان ادراک کرد.
«حس» و «تجربه» از ادراک خودِ مثل عاجز است و تنها سایه های مثل را در جهان طبیعت درک می کند.
نظریه ی مثل افلاطون، تلاش فکری یک اندشمند بزرگ برای توجیه عقلانی جهان هستی است.
تمثیل غار
از دیدگاه افلاطون « معرفت حقیقی » همان « شناسایی مثل » است که بوسیله « سیرعقلانی» ادراک می شود.
سیر عقلانی به سوی معرفت حقیقی(شناسایی مثل ) در کتاب جمهوریِ «افلاطون» با تمثیلی معروف به «تمثیل غار» بیان شده است.
افلاطون تمثیل غار را در قسمت گفتگوی «سقراط با گلاوکن» مطرح ساخته است.
مخاطب سقراط در تمثیل غار « گلاوکن" است.
تشبیهات افلاطون در تمثیل غار
الف)زندان غار = عالم محسوسات
ب) زندانیان غار = انسانهای محبوس در عالم محسوسات
پ)پیکره ها و افراد بیرون غار = عالم مثل
ت)آتش بیرون غار = خورشید
ث) پرتو آتش = نیروی خورشید
ج) سایه های روی دیوار = موجودات مادی
خارج شدن آدمی از غار
افلاطون خارج شدن آدمی از غار و تماشای اشیاء گوناگون را به سیر و صعود روح آدمی به عالم شناسایی یا عالم مثل تشبیه می کند. به عقیده افلاطون چون چشمها به تاریکی غار عادت کرده اند و به یکباره نمی توانند هر نوع روشنایی را تحمل کنند، انسانها باید برای خروج از غار و سیر به سوی معرفت حقیقی و مشاهده مثل مراحلی (چهار مرحله) را به شرح زیر طی نمایند:
