پاورپوینت دزانفكتانها و نحوه انتخاب آن درمحيطهاي آزمايشگاهي (pptx) 47 اسلاید
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید: 47 اسلاید
قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :
دزانفكتانها و نحوه انتخاب آن درمحيطهاي آزمايشگاهي
تاريخچه
كاربري علمي ضدعفوني كننده ها 150 سال پيش / اقدامات عملي به دوران باستان
جنگجويان : آتش / آب جوش
ارسطو و اسكندر مقدوني
گزارش هومر : سولفور ( دي اكسيد سولفور) 800 سال پيش از ميلاد – اپيدمي گسترده طاعون
. پزشك هندي سوسروتا 500 پس از ميلاد -اطاقهاي عمل گازدهي شوند
پزشك سويسي پاراسلسوس در اواخر قرن 16 ميلادي فارماكوپه‌اي تهيه كرد و مواد مثل جيوه, سرب, آرسنيك, مس, آهن و سولفور را معرفي نمود.
در سال 1810 نيكولاس اپرت در فرانسه روش حرارت دادن مواد غذايي – كنسرو
جيرولامو فراكاسترو ايتاليايي( همكلاس آقاي كوپرنيك ) در اوسط قرن شانزدهم سه كتاب در مورد واگيري نوشت كه در آن اشاره كرد.
تاريخچه
اقدامات عملي مبارزه با بيماريهاي واگير :
پوششها ويژه با ماسكهاي منقاري شكل
در ونيز بار كليه كشتيها گاز داده مي‌شد و نامه‌هاي پستي كاملا ضدعفوني مي‌گرديد. نامه‌اي / سركه
تاريخچه
اولين باري كه از مواد شيميايي براي كشتن ميكروارگانيسمها استفاده شد سال 1676 بوده است
يك بازرگان پوشاك و سازنده ميكروسكوپهاي آماتوري به نام آنتون ون ليون هوك براي اولين بار تاثير مايع داراي فلفل را بر موجودات ذره بيني نوشت
اولين باكتريها با مشاهده پلاك دنداني خود . كشته شدن آنها در مجاورت با سركه
اولين پروتوزئا را به نام Giardia lambia
تاريخچه
يافته‌هاي لويي‌پاستور در شيمي, باكتري‌شناسي و پزشكي منجر به تشكيل علم ميكروبيولوژي گرديد.
مشكلات او در تفهيم پزشكان آن زمان به شعله دادن لوازم پزشكي و حرارت دادن باندهاي زخم
و نقش او در نجات صنعت شرابسازي فرانسه با حرارت دادن 50 تا 60 درجه كه امروزه تحت عنوان پاستوريزاسيون ميشناسيم بر كسي پوشيده نيست.
تاريخچه
جوزف ليستر مدتها از علت عفونت در پي شكستگيهايي كه منجر به پارگي پوست مي‌شد و تفاوت آن با بهبوديهاي بدون عفونت شكستگيهايي كه زخم پوستي به همراه نداشت متعجب بود
بعدها با ايده پاستور و استفاده از فنل بين گنديدگي عفوني بافت و آلودگي ميكروبي توانست ارتباط مستقيم پيدا كند.
با توجه به عوارض سمي اين ماده او بعدها محلول 1به 20 يا 1به40 رقيق شده اين ماده را توصيه نمود.
تاريخچه
كخ با استفاده از ميكروسكوپهاي پيشرفته‌تر توانست هجوم ميكروب را به بافتها و ايجاد عفونت نشان دهد.
در سال 1881 در يك مجموعه 48 صفحه‌اي در مورد اثر بيش از 70 ماده شيميايي در محيطهاي آبي, روغني و يا الكلي و در شرايط متفاوت دمايي بر كشتن اسپور باكتري شاربن اندازه‌گيري نمود
كه از بين آنها فعالترين انواع عبارت بودند از : كلر, آرسنيك, بروم, يد, كلريد جيوه, پتاسيم, پرمنگنات. و مواد با فعاليت كمتر عبارت بودند از : اسيد هيدروكلريك, كلريد آهن, هيپوكلريت كلسيم, سولفيد آمونيوم, اسيد فرميك, كينين, كلرپيرسين و روغن تربانتين.
تاريخچه
كرونيگ و پال در سال 1897 پايه‌گذاران علمي ضدعفوني كننده‌هاي شيميايي هستند و در مقاله خود اعلام نمودند كه اثر ضدعفوني كنندگي مواد بايد در شرايط تحت كنترل ارزيابي شود و وابسته به حرارت و تراكم ميكروارگانيسمها مي‌باشد.
ضدعفوني كننده هاي شيميايي
الكل (اتانول) ماده ضدعفوني كننده ديگري است كه داستاني بسيار طولاني دارد. در گذشته ابتدا از شراب و بعدها پس از امكان تقطير مواد محلول 60% يا 70% آن توسط هرينگتون و واكر مورد استفاده قرارگرفت. البته در هيچ غلظتي امكان كشتن اسپورها فراهم نبود.
جوهر قطران (كرئوزوت) تركيبي از فنل كه از تقطير قطران چوب بدست مي آمد توسط ريشنباخ در سال 1832 معرفي گرديد. اما چند سال بعد در عملهاي جراحي و نيز ضدعفوني فاضلابها مورد استفاده قرار گرفت.
پراكسيد هيدروژن توسط تنارد در سال 1818 معرفي گرديد و توانايي آن در خنثي سازي بوي تعفن توسط ريچارسون بسيار مورد توجه قرار گرفت.امروزه از اين ماده در شير و آب ميوه استريل مورد استفاده قرار ميگيرد.
تركيبات چهارتايي آمونيوم امروزه به ميزان گسترده اي مورد استفاده قرار مي گيرد. گرچه علم فعاليت ضد ميكروبي آن در سال 1916 گزارش گرديد اما تا سال 1935 كه توسط جرارددوماك به شكل گسترده و تجاري معرفي گرديد مورد استفاده قرار نگرفت.
كلرين و هيپوكلريت سال 1854 جهت ضدعفوني فاضلابها و مكانهاي بيمارستاني
داكين در سال 1915 محلول سديم هيپوكلريت قليايي 5/0% جهت ضدعفوني جراحات زخمها در جنگ جهاني اول مورد استفاده قرار داد.
يداين كه در سال 1811 در درمان گواتر مورد استفاده قرار مي گرفت از سال 1830 به عنوان تنتور يد كه محلول 5% يد در الكل رقيق شده بود
استفاده از جيوه به تمدنهاي اوليه چين؛ هند و مصر بازميگردد. اين ماده توسط ماتئوس پلاتيروس در سال 1140 به اروپائيان معرفي گرديد و درسال 1429 در طي اپيدمي گسترده سيفليس در اروپا مورد استفاده قرار گرفت. سالها بعد به دليل سميت اين ماده تركيبات ديگري از قبيل متافن؛ مرتيولات؛ مركوركروم و املاح متيل مركوري وفنيل مركوري مورد استفاده قرار گرفت .
